niby bez celu

Cała droga (jakieś 200km) wiodła dziś przez pustynne pustkowia. Raz za razem widzieliśmy tylko kolejne fabryki, a mało było wiosek czy miejscowości. Monotonny był ten widok, dodatkowo brak słońca i temperatura ledwo ponad zero... jak dobrze że w samochodzie mamy ogrzewanie. Mamy też jedną płytę cd (która niedługo będziemy znać na pamięć) z wyposażenia samochodu. Radio albo nie odbiera, a jak już odbiera to nie ma prawie wcale muzyki. A jak już jest muzyka, to mocno kościołowa lub ludowa.
Kaszan to kolejna miejscowość na naszej drodze. Nie jest to wielkie miasto i nie przytłacza korkami ani smogiem. Na ulicach widzieliśmy sporo turystów. Zwiedziliśmy dziś meczet Agha Bozorg, inny niż dotychczas oglądany, bo wewnątrz piętrowy. Niestety moja chustka na głowie to było za mało, więc pani z uśmiechem ubrała mnie w czador na wejściu... Oj, nie moja to bajka.. nie moja, na szczęście nie moja....
Abbasi traditional House and restaurant - dom w trakcie remontu, za to w klimatycznej restauracji zjedliśmy bardzo dobry obiad i nie było też problemu z wegetariańskim jedzeniem.
Potem poszliśmy do Tabatabaei House. W centrum miasta udostępnionych jest do zwiedzania kilka podobnych rezydencji. Można zobaczyć z jak wielkim rozmachem budowali kiedyś bogacze i jak żyli. Taki dom to dziesiątki pokoi, kilka kondygnacji, parę tarasów, wiele dziedzińców i baseników... Można się zgubić. Oczywiście w oknach piękne witraże, na ścianach zdobienia. Wszystko robi imponujące wrażenie.
Na koniec zostawiliśmy sobie bazar, jak zawsze poszwendaliśmy się, po prostu i bez zdecydowanego celu. Może czasami dobrze nie mieć celu...?

Zdjęcia (6)

Komentarze (1)