miasto duchow

Namibia to była kolonia Niemiecka, a Luberitz to miasteczko które powstało w czasie gorączki wydobywania diamentów. Dziś to senne portowe miasteczko. Ulice tu są bardzo niemieckie, a samo miasto bardziej przypomina kraj w Europie niż w Afryce. Jesteśmy lekko zaskoczeni. Ulice są szerokie, domy często pomalowane na intensywne kolory, nad miastem góruje piękny kościół. Dziś chociaż widzimy ludzi na ulicach, więc ktoś tu mieszka. Zrobiliśmy małe zakupy bo okazało się że jest tu Spar, na półkach pojawiły się niemieckie towary, np nivea zajmowała cały regał. Niestety ceny są wyższe niż w RPA, woda dwa razy droższa, mały wybór strasznie drogich owoców... Dobrze że mamy mały zapas z Cape Town. Mamy duży problem z dostępem do internetu, nie wiem kiedy dodamy fotki Dziś na Wi-Fi dodaliśmy opisy, a co będzie dalej, nie wiemy.
10 km przed Luberitz jest Kolmanskop, opuszczone miasto widmo, które zasypuje piach pustynny. W godzinach 8-13 można je zwiedzać, trzeba uważać na węże których jest bardzo dużo w okolicy. Miasto to również było założone w czasie gorączki diamentów. Znajdowała się tam piekarnia, szpital, sala koncertowa, domy, dochodziła też linia kolejowa. Dziś można zobaczyć jak bardzo ekspansywna może być pustynia i piach. Na terenie miasteczka w budynku sali koncertowej znajduje się kawiarnia, muzeum i sklep z pamiątkami. To bardzo dziwne uczucie kiedy chodzi się po opuszczonych domach, w głowie rodzi się wiele pytań o ludzi którzy tu mieszkali, o to kim byli i jak mieszkali. Wizyta w tym miasteczku była fascynujaca i miała w sobie coś zagadkowego. Po 12 zerwał się znowu straszny wiatr, zwiedzanie stało się mniej przyjemne bo znowu zaczęło wiać. Dziwne są te godziny, pory wiania i nie wiania. Ruszyliśmy w dalszą drogę, początkowo po asfalcie, a od Aus już tylko po szutrze. Jeśli mowilismy że w RPA były pustkowia, to tu są mega pustkowia. Godzinami nie mijamy nikogo ani niczego, tylko krajobraz jest mniej lub bardziej kosmiczny, górzysty lub pustynny. Najgorsze są mega proste odcinki drogi, które kilometrami ciągną się i usypiaja monotonnym krajobrazem. Nie mogliśmy zdecydować się gdzie będziemy spać i jechalismy, aż dojechalismy do Betta. Na mapie oczywiście zaznaczone było miasteczko, a w realu był camping, stacja benzynowa, kilka chat i skrzyżowanie. Szok. Camping wart polecenia, bardzo czysto, zadaszone miejsca na namiot, gril, ciepła woda. Zrobiliśmy pranie, kolację i do wieczora siedzielismy i planowaliśmy dalszą podróż.
A noc jak to zwykle pobudza wyobraźnię.... Jak na rozkaz po zmierzchu rozkrecily się cykady, ktos czy cos szuralo mi pod namiotem, potem w nocy była absolutna cisza, za to po brzasku ptaki narobily rabanu, a dwa koguty wioskowe juz od 4 skutecznie budziły wszystkich dookoła. Spalismy w namiocie bez tropiku, nad głowami mieliśmy niebo pełne gwiazd. Jak zawsze robi to na mnie duże wrażenie. Jest bardzo gorąco, w dzień mega upał, noc daje trochę wytchnienia. Jedziemy w stronę pustyni.
W Namibii bez problemu można płacić Randami i przelicznik do lokalnej waluty czyli dolara namibijskiego wynosi 1:1.
Info dnia:
Dziś za nocleg 160 R
Przejechalismy 360 km

Zdjęcia (18)

Komentarze (4)